ମୁଁ କାର୍ଗିଲ୍‌... ବୀରତ୍ଵ, ବଳିଦାନ ଏବଂ ସ୍ଵାଭିମାନର ଏକ ଲଢେଇ

ମୁଁ କାର୍ଗିଲ୍... କେବଳ ଏକ ମାତ୍ର ଶବ୍ଦରେ ସୀମିତ ନୁହେଁ, କି ସ୍ଥାନ ନୁହେଁ, ମୋ ସହ ସାରା ଦେଶର ଭାବାବେଗ ଜଡ଼ିତ

ମୁଁ କାର୍ଗିଲ୍‌... ବୀରତ୍ଵ, ବଳିଦାନ ଏବଂ ସ୍ଵାଭିମାନର ଏକ ଲଢେଇ

ମୁଁ କାର୍ଗିଲ୍... କେବଳ ଏକ ମାତ୍ର ଶବ୍ଦରେ ସୀମିତ ନୁହେଁ, କି ସ୍ଥାନ ନୁହେଁ, ମୋ ସହ ସାରା ଦେଶର ଭାବାବେଗ ଜଡ଼ିତ। ମୁଁ ବୀରତ୍ଵ ଦେଖିଛି, ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବଳିଦାନ ବି ଦେଖିଛି। ମୋର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ଵରେ ଥିବା ଦୁଇ ଶତ୍ରୁଙ୍କୁ ବି ଦେଖିଛି। ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ପାକିସ୍ତାନ, ଅନ୍ୟଟି ଚୀନ। ଏମାନେ ଚିଲ ଭଳି ମୋ ଉପରେ ନଜର ରଖିଛନ୍ତି।

କିପରି ଗୋଟିଏ ସୁଯୋଗ ମିଳିଯିବ ଆଉ ଏମାନେ ମୋ ଉପରେ ତାଙ୍କର ଝଣ୍ଡା ଉଡାଇବେ। ଖାଲି ନଜର ନୁହେଁ ଏମାନେ ପ୍ରୟାସ ବି କରିଛନ୍ତି। ହେଲେ ଆମ ବୀର ଯବାନଙ୍କ ଶୌର୍ଯ୍ୟ ଆଗରେ ମୁଣ୍ଡ ନୁଆଁଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇଛନ୍ତି। ଆଜି ମୁଁ କହୁଛି... ୧୯୯୯ର ସେହି ବୀରତ୍ଵ, ଶୌର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ବଳିଦାନର କାହାଣୀ...

ମୁଁ ଦେଖିଛି, ଫେବୃଆରୀ ମାସରେ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀମାନେ କିଭଳି ଲୁଚିଛପି ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଶତ୍ରୁ ଦେଶର ସ୍ପେଶାଲ ସର୍ଭିସେସ୍ ଗ୍ରୁପ୍, ଓ ନର୍ଦନ ଲାଇଟ୍ ଇନଫ୍ୟାଣ୍ଟ୍ରିର ଯବାନ ଭାରତ ସୀମା ପାର କରିଥିଲେ। ୧୩୨ ପଏଣ୍ଟ ଉଚ୍ଚ ମୋ ଶୀର୍ଷ ଉପରେ ବସି ବେସ୍ ତିଆରି କରିଥିଲେ। ଆଉ ମେ ମାସରେ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ଏହି ପାକିସ୍ତାନୀ ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କ କାଶ୍ମୀରୀ ଗରିଲା ଏବଂ ଆଫଗାନୀ ହତ୍ୟାକାରୀଙ୍କ ବି ସାଥ୍ ମିଳିଲା। ଏପ୍ରିଲ ମାସରେ ଏହି ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ବଢିଲା।

ମୋ ଉଚ୍ଚତା କିଛି କମ୍ ନୁହେଁ... ମୁଁ ୬ ହଜାରରୁ ୧୮ ହଜାର ଫୁଟ ଉଚ୍ଚ। ମୋ ଶୀର୍ଷରେ ନିଃଶ୍ଵାସ ଅଟକି ଯାଏ, ଜୀବନ ପ୍ରତି ବିପଦ ଥାଏ। ରକ୍ତ ଜମାଟ ବାନ୍ଧେ। ଶୀତ ଦିନ ଏଠାରେ ଭାରତ କି ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନା ରହିପାରନ୍ତି ନାହିଁ। ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଦୁଇ ଦେଶ ଭିତରେ ବୁଝାମଣା ବି ହୋଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନା ପ୍ରମୁଖ ଜେନେରାଲ ପରଭେଜ ମୁସାରଫ ଏହି ଚୁକ୍ତିକୁ ଭାଙ୍ଗିଥିଲା। ସେ ହିଁ ମୋତେ କବ୍ଜା କରିବାକୁ ଅପରେସନ ଭଦ୍ର ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲା। ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ଶ୍ରୀନଗର-ଲେହ ହାଇୱେକୁ କାଟିଦେବା। ଯାହାଫଳରେ ଦୁଇ ଦେଶର ସୀମା ବଦଳିଯିବ।

ମୋର ୨୩ଟି ଶୀର୍ଷ ରହିଛି। ସବୁଠୁ ଉଚ୍ଚତମ ଶ୍ରୀର୍ଷ ହେଉଛି ପଏଣ୍ଟ ୫୬୦୮। ଯାହାର ଉଚ୍ଚତା ୧୮୩୯୯ ଫୁଟ। ସବୁଠୁ ଛୋଟ ଶୀର୍ଷ ହେଉଛି ବାରଡମ। ଏହାର ଉଚ୍ଚତା ୧୪୯୬୪ ଫୁଟ। ଅନୁପ୍ରବେଶକାରୀଙ୍କ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା ମୋର ସବୁ ଶୀର୍ଷକୁ ଅଧିକୃତ କରିବା।

ଶ୍ରୀନଗର-ଲେହ ହାଇୱେର ଠିକ୍ ସାମ୍ନାରେ ରହିଛି ମୋର ତୋଲୋଲିଙ୍ଗ ହିଲ୍। ଏଠାରେ ଭାରତୀୟ ଯବାନମାନେ ଦେଇଥିଲେ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ବଳିଦାନ। ୧୬ ହଜାର ଫୁଟ ଉଚ୍ଚ ଶୀର୍ଷରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିବା ନଥିଲା ସହଜ। ହେଲେ ଶତ୍ରୁମାନେ ଏହାର ଶୀର୍ଷ ଉପରେ ବସି ଆରମ୍ଭ କରିଦେଇଥିଲେ ଗୁଳି ବର୍ଷା। ସାପ ଭଳି ରାସ୍ତାରେ ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୁରୁଣ୍ଡି ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ଇଞ୍ଚ ଉପରକୁ ଉଠିଥିଲେ ଭାରତୀୟ ବୀର ଯବାନ। ଦୁଇ ପଟୁ ଚାଲିଥିଲା ଗୁଳି ବର୍ଷା। ଏହିଠାରେ ହିଁ କ୍ୟାପ୍ଟେନ ବିକ୍ରମ ବତ୍ରା ୪ ଶତ୍ରୁଙ୍କୁ ମାରି ଗଡାଇଥିଲେ। ଆଉ ଶେଷରେ କ୍ୟାପ୍ଟେନ ଏସ.ଏସ ଜମୱାଲ ହମଲା କରିଥିଲେ। ଆଉ ପାକିସ୍ତାନୀଙ୍କୁ ଭଗାଇଥିଲେ।

ପାକିସ୍ତାନୀ ସେନା ପ୍ରଥମେ ଟାଇଗର ହିଲ୍ ସହ କାରଗିଲ୍ର ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳ ଉପରେ କବଜା କରିଥିଲେ। ଭାରତ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ପାଇଁ ଏପରି ଯୋଜନା କରିଥିଲେ। ମାତ୍ର ଭାରତୀୟ ସେନାର ଯବାନଙ୍କ କଡା କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନ ଯୋଗୁଁ ସେମାନେ ଏଥିରେ ବିଫଳ ହୋଇଥିଲେ। ପରେ ପିଠି ଦେଖାଇ ପଳାୟନ କରିବା ପାଇଁ ଜୀବନର ଭିକ୍ଷା ମାଗିଥିଲେ। ଦୀର୍ଘ ୭୩ ଦିନର ଯୁଦ୍ଧ ପରେ ଜୁଲାଇ ୨୬ ତାରିଖରେ ଏହା ସମାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ଏଥିରେ ସହିଦ ହୋଇଥିଲେ ଦେଶର ୫୨୭ଜଣ ବୀର ସୈନ୍ୟ। ଆଉ ଭାରତୀୟ ବୀର ଯବାନଙ୍କ ବୀରତ୍ଵର ମୁକସାକ୍ଷୀ ପାଲଟିଲା ରକ୍ତରଞ୍ଜିତ ମୋ ଶୀର୍ଷ। ଏହାହିଁ ହେଉଛି ମୋ କାହାଣୀ। ମୁଁ କାର୍ଗିଲ୍।