Dhoti Story ଧୋତି କାହାଣୀ

 ଧୋତି କାହାଣୀ  

ରଚନା: ଅରବିନ୍ଦ ଦାସ, ସୌଜନ୍ଯ: ଓଡିଶା ରୁ ଆମେ ହ୍ବାଟ୍ସଆପ ଗୃପ୍

ଧୋତିର ଏକ ବାସ୍ନା ଥାଏ;ନୂଆ ଧୋତିରେ ଥାଏ କେବଳ ନୂଆ ଲୁଗାର ବାସ୍ନା,କିନ୍ତୁ ଅନୁଭବୀ ଜାଣେ ପୁରୁଣା ଧୋତିରେ ଥାଏ ଏକ ନିଆରା ବାସ୍ନା......
ବାକ୍ସରେ ଥିବା ଧୋତିଗୁଡିକୁ ଦେଖି ଭାବନାରେ ମଜ୍ଜି ଯାଉଥିଲା ବିବେକ।ଦୁଇଟି ଚେହେରା ତା ଆଖି ସାମ୍ନାରେ ଭାସି ଉଠିଲା।ବାପା ଓ ବୋଉ....
ଜଣେ ଧୋତି ପିନ୍ଧୁଥିଲେ ଓ ଅନ୍ୟଜଣେ ସେଇ ଧଳା ପିନ ପିନ ଧୋତିକୁ ସଫାକରି ସାଇତି ରଖୁଥିଲା।
ବାପାଙ୍କ ଲମ୍ବା ଚଉଡା ଶରୀର କୁ ଖୁବ ମାନେ ଧୋତି।ପତଳା ଧଡି ଵାଲା ଧୋତି ସାଙ୍ଗକୁ,ଦେହରେ କୁର୍ତ୍ତା ଓ କାନ୍ଧରେ ଚଦର ପକାଇ,ପାଟିରେ ପାନ ଜାକି କୁଆଡେ ବାହାରିଲା ପୂର୍ବରୁ ବାପା ମୁଣ୍ଡ କୁଣ୍ଡାଇ ଦେହରେ ଟିକେ ଅତର ମାରି ବାହାରିଲା ବେଳେ ମୁରୁକି ହସି ବୋଉ କୁହେ,
-ଆହାରେ ନାଗର, ଜୋଇଁ ପୁଅ ବେଶ ହୋଇ କୁଆଡେ ବାହାରିଲ ମ ?ଆହୁରି ଯଦି ଟିକେ ଗୋରା ହୋଇଥାନ୍ତ,ତେବେ କେତେ ଷ୍ଟାଇଲ ମାରନ୍ତ।"
ସେପଟୁ ଜେଜେମା ବଡ଼ ପାଟିରେ କୁହେ,
-ମୋ ପୁଅକୁ କିଏ ଖୁଣିବ ବା ?ତାର ପରା ରାଜାପୁଅ ଚେହେରା।ଏଇନା ପା ବାହା ପ୍ରସ୍ତାବ ପକାଇଲେ ହଜାରେ ଝିଅଙ୍କ ଘରୁ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିବ।ତା ବାପା ଚାଲିଗଲା ପରେ, ନିଜ ଅଫିସ କାମ ସହ,ବିଲବାଡ଼ି ଘର ସବୁକଥା ନିଜେ ବୁଝି ଖରାତରା ରେ ବୁଲୁଛି ବୋଲି ରଙ୍ଗ ଟିକେ କମିଛି।ଧୋତି ପଞ୍ଜାବୀ ପିନ୍ଧିଲେ ମୋ ପୁଅକୁ ପରା ବାଟରେ ଯାଉଥିବା ଲୋକେ ଘଡ଼ିଏ ଅନାନ୍ତି ଓ ଦୃଷ୍ଟି ପକାନ୍ତି ବୋଲି ମୁଁ ନିତି ଝାଡେ ତାକୁ। "
ବିବେକ ମନେ ପକାଉଥିଲା,ବାପା ଖାଲି ମୁରୁକି ହସନ୍ତି।
ବୋଉ ନିଜର ବ୍ରହ୍ମାସ୍ତ୍ର ପ୍ରୟୋଗ କରି କୁହେ,
-ଧୋତି ୟାଙ୍କ ଅପେକ୍ଷା ଅଧିକ ମାନୁଥିଲା ବାପାଙ୍କୁ।ବାପାଙ୍କ ସଫା ରଙ୍ଗ,ମିଲିଟାରୀ ଚେହେରା ଓ ନିଶକୁ ଖୁବ ମାନେ ଧୋତି।ଏ ଖଣ୍ଡ ମଣ୍ଡଳରେ ଏବେ ବି ପରା ସମସ୍ତେ ବାପାଙ୍କ ଧୋତିରେ ଦୁଇ ପଟିଆ କୁଞ୍ଚ ମାରି ପିନ୍ଧିବା ଷ୍ଟାଇଲ କୁ ମନେ ପକାନ୍ତି।"
ନିଆଁରେ ପାଣି ପଡିବା ଭଳି ଥମ କରି ରହିଯାଏ ଜେଜେମା ଓ ନିଜ ଆଖିକୁ ପୋଛେ।ଜେଜେଙ୍କ କଥା ବୋଧେ ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ।ବିବେକ ଅନାଏ କାନ୍ଥରେ 
ଟଙ୍ଗା ଫୁଲ ଚନ୍ଦନ ଦିଆ ଜେଜେଙ୍କ ଧୋତି କୁର୍ତ୍ତା ପିନ୍ଧା ଫଟ।ଏକଦମ ଜୀବନ୍ତ ଲାଗେ ଫଟ।ଜେଜେ କହୁଥିଲେ,
-ଧୋତି ଖାଲି ଏକ ବସ୍ତ୍ର ନୁହେଁ ରେ, ଏହା ଆମ ଓଡ଼ିଆ ସଂସ୍କୃତି ପରମ୍ପରା ର ପ୍ରତୀକ।ଆଜିକାଲି ସିନା ସାର୍ଟ,ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଫେସନ ହେଲାଣି,ହେଲେ ଏ ଦେଶୀ ପୋଷାକର ମହତ୍ତ୍ୱ ନିଆରା।"
 ବିବେକର ମନେ ପଡୁଥିଲା ପିଲାବେଳେ ଗାଁ ଘର ବାରଣ୍ଡାରେ ପଡିଥିବା କାଠ ଚେଆରରେ ଧୋତି,କୁର୍ତ୍ତା ପିନ୍ଧି,ଆଖିରେ ଚଷମା ଲଗାଇ ଏକ ନବାଵ ଠାଣିରେ ବସି ଜେଜେ ପଢୁଥିଲେ ଖବରକାଗଜ।ତାଙ୍କ ପରେ ବାପା ବି ବସୁଥିଲେ ସେଇ ଚେଆରରେ,ଧୋତି ,ଗେଞ୍ଜି ପିନ୍ଧି।ପୁଅମାନେ କଣ ସତରେ ନିଜ ବାପାଙ୍କୁ ଅନୁସରଣ କରନ୍ତି ?
ଦୋକାନରୁ ଧୋତି ତ କିଣନ୍ତି ବାପା,ହେଲେ ଅନେକ ଧୋତି ବାହାଘର, ଶ୍ରାଦ୍ଧକର୍ମ ବେଭାର ଆକାରରେ ବି ମିଳେ।ଶ୍ରାଦ୍ଧ ବା ଅଶୁଭକର୍ମରେ ମିଳିଥିବା ଧୋତି,ଶାଢ଼ୀକୁ କାଳେ ସାଇତି ନରଖି ଶୀଘ୍ର ପିନ୍ଧି ନଷ୍ଟ କରିଦିଆଯାଏ।
ବାପା ଚିହ୍ନେଇ ଦେଇଥିଲେ ଧୋତିରପ୍ରକାରଭେଦ;ଖାଲି ଧୋତି ଓ ଯୋଡ଼,ମାନେ ଚଦର ସହ ଥିବା ଧୋତି।ବାପା କୁହନ୍ତି 
-ଧୋତି ଭଳି ଦେଶୀ ଜିନିଷ ଆମେପିନ୍ଧିଲେ,ଆମ ଦେଶୀ ବୁଣାକାର ଦୁଇ ପଇସା ପାଇବେ,ଆମ ସଂସ୍କୃତି ବଞ୍ଚିବ।କିରେ,ଆମେ ପୁରୁଷମାନେ, ମାଇପିଙ୍କୁ କହୁଛେ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିବା ପାଇଁ,ହେଲେ ନିଜେ ଧୋତି ପିନ୍ଧିବାକୁ କୁନ୍ଥୁକୁନ୍ଥୁ। ବିଦେଶୀ ଫେସନ ରେ ବିଦେଶୀ କମ୍ପାନୀ ଅଥବା ବଡ଼ ମିଲ ମାଲିକର ଲାଭ ।"
ଟିଣ ଟ୍ରଙ୍କ,କାଠ ଆଲମାରୀ ଅଥବା ସିନ୍ଦୁକରେ ବୋଉ ସାଇତି ରଖୁଥିଲା ବାପାଙ୍କନୂଆ ଧୋତିସବୁକୁ,ଗନ୍ଧକର୍ପୂର ଦେଇ।

ସବୁଦିନିଆ ଘର ବ୍ୟବହାର ବାପାଙ୍କ ଧୋତି ଝୁଲୁଥିଲା ଅଲଗୁଣୀରେ।ଧଳା ଧୋତି ସବୁ ସଫା କଲାବେଳେ ବୋଉ ସେଥିରେ ନୀଳ ଦିଏ।ବାପା ଆଇରନ କରନ୍ତି ନିଜ ମଣ୍ଡ ଦିଆ ଧୋତିକୁ,ମଝିକୁଞ୍ଚ ସବୁ ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ରହିବା ପାଇଁ।
ତେବେ ବେଳେବେଳେ ବୋଉ, ଧୋତି ସଫା କଲାବେଳେ ଅନ୍ୟ ଲୁଗାରୁ ରଙ୍ଗ ଛାଡି ଯଦି ଧୋତିରେ ଲାଗିଯାଏ ଅଥବା ଧୋତି ଶୁଖେଇ ତୋଳି ଆଣିଲାବେଳେ ଅସାବଧାନତାବଶତଃ ବାଉଁଶକଣି ବା କଣ୍ଟାରେ ଖୁଞ୍ଚ ଲାଗିଗଲେ, ବୋଉ ସେ ଧୋତିକୁ ଲୁଚାଇଦିଏ।ଖୁଞ୍ଚ ଲାଗିଥିବା ଜାଗାକୁ ଯତ୍ନରେ ରଫୁ କରେ।
ବାପା ସବୁ ଜାଣି ହସନ୍ତି ଓ କୁହନ୍ତି ,
-ମୋରି ଧୋତିରେ ତୋ ବୋଉର ସବୁ ପରୀକ୍ଷା ନିରୀକ୍ଷା।ଚିରା,ପୁରୁଣା ଧୋତି ବି ଛାଡିବନି ତୋ ବୋଉ।"
ହସିଦେଇ ବୋଉ କୁହେ,
-ଓଡ଼ିଆ ଘର ସ୍ତ୍ରୀ ପରା,ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜିନିଷର ମୂଲ୍ୟ ଜାଣେ ସେ।"
-ଆଛା,ମାନୁଛ ତ ମୋ  ଧୋତି ଅମୂଲ ମୂଲ ?"
ହସିଦେଇ ବୋଉ କୁହେ,
-ଛିଃ, ସେ ଗନ୍ଧିଆ ଧୋତିକୁ କିଏ ପଚାରେ ବା ?"
ତେବେ ବିବେକ ଦେଖିଛି,ଅନେକ ସମୟରେ ବୋଉ,ବାପାଙ୍କ ପିନ୍ଧା ଧୋତିକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଜଡାଇ ଧରି ମୁହଁରେ ମାରେ।ବିବେକ ଥରେ ପଚାରିବାରୁ ବୋଉ ହସିଦେଇ କହିଥିଲା,
-ସବୁ ଧୋତିର ଏକ ବାସ୍ନା ଥାଏ।"
ସେଦିନ ବିବେକ ,ବାପାଙ୍କ ପାଲଟା ଧୋତିକୁ ଶୁଙ୍ଘିଥିଲା।ମନେମନେ ଭାବୁଥିଲା ଏଇଟା କି ବାସ୍ନା ?
ବାପାଙ୍କ ନୂଆ ଧୋତି,ଘରେ ହେଉଥିବା ଗଣେଶ,ସରସ୍ବତୀ ,ଖୁଦୁରୁକୁଣୀ ପୂଜା ରେ ଟେବୁଲ ସଜାଇବା ପାଇଁ ବୋଉ ଦିଏ ବୋଲି ଚିଡ଼ନ୍ତି ବାପା।
ପୁରୁଣା/ପୋରିହା ସଫା ଧୋତିକୁ ଚିରି ବୋଉ କେବେ ପାଣି ଛାଣେ ତ କେବେ ବଡି ପାଇଁ ପାଣିକଖାରୁ କୋରି ସେଇ ଧୋତି କନାରେ ବାନ୍ଧି ଶିଳ ଚାପିଦିଏ ତ କେବେ ଟିଣ ଉପରେ ରଖି ବଡି ପାରେ।କେବେ ଭିଜା ମୁଗ,ବୁଟ ଧୋତି କନାରେ ବାନ୍ଧି ଗଜା କରେ ।ଧୋତି ଏତେ କାମରେ ଲାଗେ ?
   ବିବେକର ମନେଅଛି,ହାତ ମାରି କେମିତି ଭଲ ସୂତା ଧୋତି ପରଖି କିଣିବ ତା ବି ଶିଖାଇଥିଲେ ବାପା।ହେଲେ ବିବେକକୁ ଜମାରୁ ପସନ୍ଦ ନଥିଲା ନିଜେ ଧୋତି ପିନ୍ଧିବାକୁ।
ସହରରେ ପାଠ ପଢୁଥିବାରୁ ,ଧୋତିପିନ୍ଧା ପିଲାଙ୍କୁ ଗାଉଁଲିଆ ମଫ ବୋଲି ହଷ୍ଟେଲ ସାଙ୍ଗ/ସିନିଅର ଚିଡାଉଥିଲେ।ତେବେ ସତ କଥା ହେଲା ଲୁଙ୍ଗି ହେଉ କି ଧୋତି ,ପିନ୍ଧିବାକୁ ଡରୁଥିଲା ବିବେକ,କାଳେ ଅଣ୍ଟାରୁ ହୁଗୁଳି ଯିବ ବୋଲି।କାରଣ ପିଲାବେଳେ ଗାଁରେ ଦୁଇ/ତିନିଥର ଏଭଳି ହୋଇଥିଲା।ଶେଷଥର ପୁଣି  ସ୍କୁଲ ଡ୍ରାମାରେ ଷ୍ଟେଜ ଉପରେ ବିବେକର ଧୋତି ଖୋଲିଯାଇଥିଲା।କି ଲାଜ,ଅପମାନ।ବାସ,ସେଇ ଦିନଠୁ ଧୋତି ପିନ୍ଧା ବନ୍ଦ ।
ବାପା କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଶୁଣେଇକି କୁହନ୍ତି,

-ଯାହା କରୁଛୁ କର,ହେଲେ ବରବେଶ ସାଜିଲା ବେଳେ ଓ ଚଉଠି କର୍ମରେ ଯେମିତି ଧୋତି,କୁର୍ତ୍ତା ପିନ୍ଧିବୁ।ତୋରି ପାଇଁ ମୁଁ ଭଲ ଦାମୀ ଧୋତି କିଣିଦେବି।ଯେତେ ବାବୁଗିରି ବା ଫେସନ ଦେଖାଇଲେ ବି,ଏମିତି କିଛି କାମ ଅଛି,ଯେଉଁଠି କେବଳ ଧୋତି ହିଁ ପିନ୍ଧା ଯାଏ ଓଡ଼ିଆ ଘରେ।"
ନିରବ ରହେ ବିବେକ।ବାପାଙ୍କ ସହ ଯୁକ୍ତି କରି କି  ଲାଭ ?ବାହାଘର ତ ବହୁତ ଡେରି ଅଛି।ଆଜିକାଲି ତ ସମସ୍ତେ ବାହାଘର ଦିନ ଚୁଡ଼ିଦାର ପଞ୍ଜାବୀ ଓ ରିସେପସନ ରେ ସୁଟପ୍ୟାଣ୍ଟ ପିନ୍ଧୁଛନ୍ତି।ଧୋତି ସେ ବିଲକୁଲ ପିନ୍ଧିବନି,ବାପାଙ୍କୁ ବୁଝାଇ ଦେବ।
- ଆଜ୍ଞା,ଲୁଗା ପାଲଟି ଦିଅନ୍ତୁ।କର୍ମ ଆରମ୍ଭ କରିବା।"
ନନା ଙ୍କ କଥାରେ ଚମକି ପଡିଥିଲା ବିବେକ।ବାପାଙ୍କ ଦଶ କର୍ମ !ଧୋତି ପିନ୍ଧି କର୍ମ କରିବାକୁ ହୁଏ।ବାପାଙ୍କ
କଥା ମନେପଡ଼ିଗଲା।ଯେତେ ଫେସନ କଲେ ବି କିଛି କର୍ମରେ ଧୋତି ହିଁ ପିନ୍ଧାହୁଏ।କାନ୍ଦିବାକୁ ଇଛା ହେଉଥିଲା ବିବେକର।
 ବାପା ଏମିତି ଚାଲିଯିବେ ବୋଲି କିଏ ଭାବିଥିଲା !ବୋଉ ଜମାରୁ ସାମ୍ନାକୁ ଆସୁନି।ଧୋତି ପିନ୍ଧି,ବେକରେ ଯୋଡ଼ ର ଚାଦର ପକାଇ ଦର୍ପଣ ରେ ନିଜକୁ ଦେଖୁଥିଲା ବିବେକ।ଆରେ ,ବାପାଙ୍କ ପ୍ରତିବିମ୍ବ !!
ସମୟ ଗଡି ଚାଲିଥିଲା।କିଛି ବର୍ଷ ବିତିଗଲାଣି।ଆସନ୍ତାକାଲି ବିବେକ ର ବାହାଘର।ଗାଁ ଘରେ
ବିବେକ ଦେଖୁଥିଲା ଖୁସିରେ ବୋଉ ଗୋଡ଼ ତଳେ ଲାଗୁନଥିଲା।ହେଲେ ବାପାଙ୍କ ଅନୁପସ୍ଥିତି ସ୍ପଷ୍ଟ ଉପଲବ୍ଧି ହେଉଥିଲା।
ବରବେଶ ରେ ଯିବାପାଇଁ ଡିଜାଇନର ଚୁଡ଼ିଦାର ପଞ୍ଜାବୀ ସେଟକୁ ଦେଖୁଥିଲା ବିବେକ।କାନ୍ଥରେ ଟଙ୍ଗା ବାପାଙ୍କ ଫଟକୁ ଅନାଇଲା ବିବେକ।ତାକୁ ଲାଗିଲା ବାପା ଯେମିତି କିଛି  କହୁଛନ୍ତି।
ହଠାତ ବିବେକ ବୁଲିପଡ଼ି ଖଟ ତଳୁ ପୁରୁଣା ଦସ୍ତା ଟ୍ରଙ୍କ ଟାଣିଆଣି ଖୋଲିଦେଲା।
ଆଃ...ଗନ୍ଧ କର୍ପୂର ଦିଆ ସାଇତା ହୋଇଥିବା ଧୋତିର ବାସ୍ନା।ବୋଉ ହଠାତ ରୁମକୁ ଆସି ଚମକି ପଡି ପଚାରିଲା,
-କିରେ,ସେ ଧୋତି ଟ୍ରଙ୍କ କାହିଁକି ବାହାର କରିଛୁ ?"
ବିବେକ ପାଟିରୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲା,
-ବାପା ମୋତେ କହିଲେ ପା,ବର ବେଶରେ ମୁଁ ଧୋତି କୁର୍ତ୍ତା ହିଁ ପିନ୍ଧିକି ଯିବି।ତୁ ବାଛି ଦେଲୁ ମୁଁ କେଉଁଟା ପିନ୍ଧିବି ?"
ଆବାକାବା ହୋଇ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ନପାରି ବୋଉ ଆସି କୁଣ୍ଢାଇ ପକାଇଲା ବିବେକକୁ ଓ ତା କପାଳରେ ଚୁମା ଦେଇ କହିଲା,
-ମୋ ପୁଅ ଏକଦମ ରାଜକୁମାର ଭଳି ଦିଶିବ,କାହାର ଦୃଷ୍ଟି ନପଡୁ ମୋ ପୁଅ ଉପରେ।"
ଅବାକ ହୋଇ ବିବେକ ଦେଖୁଥିଲା ମାଟି କାନ୍ଥର ଠଣାରେ ଗୁଞ୍ଜା ହୋଇଥିବା,ବାପାଙ୍କ  ଖଣ୍ଡେ ପୁରୁଣା ଧଳା ଧୋତି କନାକୁ ହାତରେ ଚିରି,ବୋଉ ତଳେ ବସି, ନିଜ ଶାଢ଼ୀକୁ ଅଳ୍ପ ଉଠାଇ,ଗୋଡ଼ରେ ସେଇ ଛୋଟ କନାକୁ ବଳିତା ଭଳି ବଳି, ଗୋଟେ ଦୀପରେ ରଖି ଘିଅ ଦେଇ ଅଗ୍ନି ସଂଯୋଗ କରି କୋହଭରା ସ୍ୱରରେ ଧୀରେ କହିଲା,
-ଦେଖ,ତୁମ ପୁଅ ଧୋତି ପିନ୍ଧି ବାହା ହେବାକୁ ଯିବ,ତାକୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦିଅ।"
ଟ୍ରଙ୍କ ଭିତରେ ଥିବା ବାପାଙ୍କ ଗୋଟେ ପୁରୁଣା ଧୋତିକୁ ଆଣି ବିବେକ ନିଜ ନାକ ପାଖରେ ରଖି ଚମକି ପଡିଲା ।ଏକ ନିଆରା ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ବାସ୍ନା।
ଧୋତି ଟା ବାପା,ବାପା ମହକୁ ଥିଲା.....

(©ଅରବିନ୍ଦଦାସ)